روان درمانی و انواع ان
روان درمانی استفاده از روش های روانشناسی است، به ویژه هنگامی که مبتنی بر تعامل منظم شخصی ، برای کمک به فرد تغییر رفتار و غلبه بر مشکلات در راه های مورد نظر است. روان درمانی با هدف بهبود سلامت فرد و سلامت روان ، حل و فصل یا کاهش رفتارهای ناراحت کننده، باورها، اجبار، افکار یا احساسات و بهبود روابط و مهارت های اجتماعی است . برخی از روان درمانی برای درمان بعضی از اختلالات روانی تشخیصی مبتنی بر شواهد محسوب می شوند. دیگران به عنوان علوم شبه علمی مورد انتقاد قرار گرفته اند.
بیش از هزار تکنیک روان درمانی متفاوت وجود دارد، بعضی اوقات تغییرات جزئی هستند، در حالی که دیگران بر اساس مفهوم بسیار متفاوت روانشناسی، اخلاق (نحوه زندگی) و یا تکنیک ها هستند. اغلب شامل یک به یک جلسات، بین مشتری و درمانگر، اما برخی با گروه ها ، [1] از جمله خانواده ها انجام می شود . روانپزشکان ممکن است متخصصان روانپزشکی مانند روانپزشکان، روانشناسان، کارکنان اجتماعی بالینی، متخصصین ازدواج و خانواده، یا مشاوران حرفه ای باشند. روانپزشکان همچنین ممکن است از زمینه های مختلف دیگری بیرون بیایند و بسته به صلاحیت قانونی ممکن است از لحاظ قانونی تنظیم، داوطلبانه تنظیم یا غیرقانونی (و اصطلاح خود را ممکن است محافظت شود یا نه).
اصطلاح روان درمانی از روان یونان باستان مشتق شده است (معنی "نفس؛ روح؛ روح") و ("شفا؛ درمان پزشکی"). دیکشنری انگلیسی آکسفورد اکنون به عنوان "درمان اختلالات ذهن یا شخصیت با روش های روانشناسی" تعریف می شود .
انجمن روانشناسی آمریکا قطعنامه ای درمورد اثربخشی رواندرمانی در سال 2012 براساس تعریف توسعه یافته توسط جان C. Norcross تصویب کرد: "روان درمانگری، اعمال آگاهانه و عمدی از روش های بالینی و موقعیت های بین فردی است که از اصول روان شناختی ثابت شده به منظور کمک به مردم تغییر رفتار، شناخت، احساسات و / یا سایر خصوصیات شخصی خود را در جهت هایی که شرکت کنندگان آن را مطلوب می دانند تغییر دهند. " نسخه های تاثیرگذار یک اثر توسط روانپزشک جرئوم فرانک روان درمانگری را به عنوان یک رابطه شفابخش با استفاده از روش های اجتماعی مجاز در مجموعه ای از مخاطبین در نظرگرفته شد که عمدتا شامل کلمات، اعمال و آیین ها بودند که به عنوان اشکال متقاعد شدن و سخنرانی مورد توجه قرار می گرفتند .
برخی از تعاریف مشاوره همپوشانی با روان درمانی (به ویژه در رویکردهای مشتری محور غیر هدایت کننده) و یا مشاوره ممکن است به راهنمایی برای مشکلات روزمره در مناطق خاص، معمولا برای دوره کوتاهتر با تمرکز کمتر پزشکی یا حرفه ای اشاره دارد. سموتوتراپی اشاره به استفاده از تغییرات جسمی به عنوان جراحات و بیماری ها، و جامعه شناسی به استفاده از محیط اجتماعی فرد برای تغییر درمان است. روان درمانی می تواند معنویت را به عنوان بخش قابل توجهی از زندگی ذهنی / روان شناختی فرد مورد توجه قرار دهد و برخی از اشکال از فلسفه های معنوی حاصل می شود، اما رویه های روان شناختی به عنوان یک بعد جداگانه لزوما به صورت سنتی یا "مشروع" روان درمانی
از لحاظ تاریخی، روان درمانی بعضی اوقات به معنای «تفسیری» (به عنوان مثال فروید )، یعنی روانکاوی ، در مقایسه با روشهای دیگر برای درمان اختلالات روانپزشکی مانند اصلاح رفتار است.
روان درمانی اغلب به عنوان "درمان صحبت کردن" به ویژه برای یک مخاطب عمومی نامیده می شود [10]، گرچه تمام انواع روان درمانی بر ارتباطات کلامی تکیه نمی کنند. کودکان یا بزرگسالانی که در ارتباطات کلامی شرکت نکنند (یا به طور معمول نمی توانند) از رواندرمانی حذف شوند؛ در واقع برخی از انواع این موارد برای این موارد طراحی شده اند.
تحویل
روان درمانی ممکن است به صورت شخصی (از نظر یک یا زوج یا در گروه)، تلفن، مشاوره تلفنی یا از طریق اینترنت تحویل شود .
ثابت نشده است که آیا اثربخشی روان درمانگری که به صورت آنلاین، بیش از چت ویدئویی به صورت آنلاین انجام می شود، قابل مقایسه با آنچه که در جلسات شخصی انجام می شود، قابل مقایسه است: [13] روش های واضح و روشن از تحقیقات تجربی در مورد اثربخشی درمان آنلاین، انجمن مشاوره [
آژانس بهداشت دولتی دولت ویکتور برنامه بهداشت روان را با نمرات بالاتر از 3 ستاره از 5 برای اثربخشی اعطا کرده است. [15] یکی از دلایل این امر این است که برنامه های آنلاین رفتاری شناختی رفتاری نسبت به برنامه های چهره به چهره ضعیف است. این بدان معنی است که بسیاری از کاربران برنامه را به عنوان تجویز نمیکنند. آنها ممکن است برنامه را حذف کنند یا به عنوان مثال روزها را بگذرانند.
مدت زمان درمان
کارشناسان معتقدند افرادی که در سال های اخیر یا سه دوره در طول زندگی خود دو مورد افسردگی داشته اند باید برای جلوگیری از افسردگی مکرر درمان شوند: [17] حداقل 60٪ از افرادی که یک مورد افسردگی داشته اند 70٪ دیگر افرادی که دو قسمت افسردگی داشته اند، یک سوم دارند و 90٪ از افرادی که دارای سه قسمت هستند، یک قسمت چهارم دارند. - انجمن روانشناسی آمریکا.
مقررات
روان پزشکان به طور سنتی ممکن است عبارتند از: متخصصان بهداشت روانی مانند روانشناسان و روانپزشکان؛ متخصصان از زمینه های دیگر (پزشکان خانواده، کارگران اجتماعی، پرستاران و غیره) که در یک روان پزشکی خاص آموزش دیده اند؛ یا (در بعضی موارد) متخصصان تحصیلکرده یا علمی آموزش دیده. روان پزشکان اولین بار به عنوان پزشکان آموزش داده میشوند و به عنوان مثال، آنها ممکن است تجویز دارو را تجویز کنند ؛ و آموزش متخصص روانپزشکی بعد از مدرسه پزشکی در محل های روانپزشکی شروع می شود: با این حال، تخصص آنها در اختلالات روانی یا انواع بیماری های روانی است. روانشناسان بالینی دارای مدرک دکترای تخصصی در زمینه روانشناسی با برخی از مولفه های بالینی و تحقیقاتی هستند. سایر کارشناسان بالینی، کارکنان اجتماعی ، مشاوران بهداشت روان، مشاوران روستایی و پرستاران با تخصص در بهداشت روان نیز اغلب روان درمانی را انجام می دهند. بسیاری از طیف گسترده ای از برنامه های آموزش روان درمانی و تنظیمات نهادی چند حرفه ای هستند. در بیشتر کشورها، آموزش روان درمانی در سطح تحصیلات تکمیلی، اغلب در مقطع کارشناسی ارشد (یا دکترا)، در یک دوره 4 ساله، با تمرین قابل توجه تحت نظارت و قرار دادن بالینی است. چنین حرفه ایانی که کارهای تخصصی روان درمانی را انجام می دهند نیز پس از آموزش حرفه ای پایه، نیازمند یک برنامه آموزش مداوم حرفه ای هستند.
به عنوان موضوعات حساس و عمیق شخصی اغلب در طول روان درمانی بحث شده است، درمانگران انتظار می رود، و معمولا به طور قانونی، به رعایت محرمانه بودن مشتری یا بیمار. اهمیت حیاتی محرمانه بودن مشتری و شرایط محدودی که ممکن است لازم باشد برای حفاظت از مشتریان یا دیگران شکسته شود، در قوانین اخلاقی سازمان های نظارتی روان درمانی تعریف شده است. [20] نمونه هایی از این که معمولا برای پذیرش محرمانه بودن پذیرفته می شود، شامل مواردی می شود که متخصصین متعهد می دانند که یک کودک یا بزرگتر مورد آزار و اذیت فیزیکی قرار می گیرد؛ زمانی که یک تهدید مستقیم، واضح و غیرقابل پیش بینی آسیب جدی جسمی به خود یا فرد خاص وجود دارد.
